Д. Нямсүрэн “Дөрвөн цаг”

Бороо ганц нэг дусах нь сайхан

Борог өвс норсон байх нь сайхан

Хаврын цас гэр лүү урсах нь сайхан

Хаа нэгтэй шувууд ганганах сайхан.

Алтан хараацай дэргэдүүр нисэх сайхан

Аяны хүн манай уяанд буух сайхан

Айлын маань айлд бүсгүй байх сайхан

Айл нүүж ирэх сайхан.

Хангайн бороо гэнэт асгах нь сайхан

Харанхуйн дунд цахилгаан гялбах нь сайхан

Хонон өнжин бороо зүсрэх нь сайхан

Холоос гийчин ирэх сайхан.

Шаргал талын өвс халиурах нь сайхан

Шанхны үзүүрт салхи нь сэвэлзэх сайхан

Сартай шөнө бухал дээр унтах сайхан

Чамайг зүүдлээд газарт ойчих нь сайхан.

Үе үе бороо амcxийх нь сайхан

Өлгөсөн цувнаас ус дуслах нь сайхан

Үүлэн чөлөөнөөс нар гарах нь сайхан

Үүдээр болжморууд нисэн өнгөрөх нь сайхан.

Шөнө дөл хүлэг морь янцгаах сайхан

Шүлэг нойрноос сэрж орчлонг бодох сайхан

Өрхний завсраар гэгээ орох сайхан

Өглөө болох сайхан.

Цайран цайран бороо орох нь сайхан

Цавьдар морьтой хүн наашаа давхих нь сайхан

Борооноос өмнө ирлээ гэж ярих нь сайхан

Боржигон эмээлээ аваад орж ирэх нь сайхан.

Сартай толгодод ингэ гунганах нь сайхан

Шанзны үзүүрт Ай -нан-аа суух сайхан

Шаргал дөл угалзлан гал ноцох нь сайхан

Царай зүс бүдэг бадаг гэрэлтэх нь сайхан.

Хөх лонхон тогоруу дуугaрах сайхан

Хөдөө цайдам борооших сайхан

Анирхан ахуйд цэцэг дохих сайхан

Аадрын өмнөх байдал сайхан...

Тооноор сар гэрэлтэх сайхан

Тогоотой сүүнд тусах сайхан

Шөнө орой гарах сайхан

Чөдөртэй морьд туриглах сайхан.